Prześwit

"(...) Podlegałem magii bocznych uliczek, miejsc gdzie można uzyskać leniwy przekrój przez wszystkie stadia rozwojowe tego gatunku. Ten sam deseń, nieuchronna triada w składzie: zaskoczone, opalone dzieci w epicentrum swojego dzieciństwa; babcia, wolno pełznąca poboczem (jej pełne obowiązków życie powoli zbliża się ku końcowi, ale nie może go doścignąć) oraz nieunikniony adolescent na motorowerze.

Dzikie chaszcze z pasją zastały wszystko. Kogo jeszcze spotkam. Obowiązuje transport rowerowy. Hałda albo wysypisko popiołu. Za nią jakby pół ciężarówki. Małe domki dorobione do mniejszych domków na różne chałupnicze sposoby. Drewniane przybudówki w kolorze trującego błękitu – także mające prawo do szczęścia. Czas się tu nie zatrzymywał – czasu tu nigdy nie było. Stosy drewna zapobiegawczo gromadzone na zimę. Cała moja historia – tu, na tej kupie. Niosący ulgę prześwit w dalekim zagajniku. I dwa bezpańskie psy (czarny i łaciaty) – formalni właściciele tego burdelu."